ต้นซีดาร์โจมงซูกิ

*ภาพแสดงเส้นทางจากจุดเริ่มต้นเส้นทางเดินป่าอาราคาวะไปยังโจมงซูกิ ผมมาที่นี่ครั้งแรกในทริปเดินป่าโจมงซูกิช่วงฤดูร้อน 😄 ผมประหลาดใจมาก เพราะไม่เคยคาดคิดว่าจะได้เดินขึ้นเขาสูงขนาดนี้ก่อนจะถึงยาคุชิมะ ผมนั่งรถรับส่งรอบบ่ายสองโมงจากพิพิธภัณฑ์ธรรมชาติยาคุสึกิไปยังจุดเริ่มต้นเส้นทางเดินป่าอาราคาวะ เดิมทีผมวางแผนจะตั้งแคมป์ค้างคืน ผมเลยมาถึงตรงเวลา ⛺️ (ทริปไปเช้าเย็นกลับจากเวลานี้เป็นไปไม่ได้ 100% เลย) ตอนขากลับจากทัวร์ ไกด์เกือบทุกคนที่ผมผ่านถามผมว่า "คุณจะพักค้างคืนไหม?" เอาจริงๆ ผมประเมินสถานการณ์ต่ำไปหน่อย แต่มันก็ค่อนข้างยาก 😅 สุดท้ายผมก็แพ็กของไปเยอะเกินไปเพราะไปตั้งแคมป์ แล้วก็เสียดาย 555 ข้อดีอย่างเดียวคือมีแหล่งน้ำเยอะ 💧 ผมเลยต้องใช้น้ำขวดใหญ่แค่ขวดเดียว ดื่มได้ไม่มีปัญหา ในช่วงเวลานั้นของปี ฉันไปถึงกระท่อมใกล้โจมงซูกิได้ก่อนพระอาทิตย์ตกดิน มันยากลำบาก แต่ก็เป็นช่วงเวลาที่สนุกมากที่ได้สังเกตความงามตามธรรมชาติของยาคุชิมะ รางรถราง และการเจริญเติบโตของต้นไม้ตลอดทาง ดีใจที่ได้แวะไปที่พิพิธภัณฑ์ธรรมชาติยาคุซูกิล่วงหน้า! (ขอแนะนำอย่างยิ่งสำหรับนักเดินป่าโจมงซูกิมือใหม่) วันนั้นเป็นคืนพระจันทร์เต็มดวงด้วย🌕 ฉันเลยไปชมโจมงซูกิอย่างเงียบๆ ในตอนกลางคืน และได้เห็นทิวทัศน์อันงดงามที่ส่องสว่างด้วยแสงจันทร์☺️ สวยงามมากจริงๆ เหนื่อยมาก แต่ก็เป็นความทรงจำที่วิเศษมาก✨ ฉันนำอุปกรณ์เดินป่ามาเอง แต่เห็นร้านเช่าอุปกรณ์อยู่หลายร้านทั่วเมือง เลยคิดว่าน่าจะลองพิจารณาดูถ้าอยากลองแต่ไม่มีอุปกรณ์หรือไม่อยากพกมาเอง [หมายเหตุ] *โปรดทราบว่าคุณต้อง "นำขยะจากห้องน้ำแบบเต็นท์เคลื่อนที่🚽" (⛺️) กลับไปทิ้งในที่ที่สามารถทิ้งขยะได้ นอกเหนือจากห้องน้ำรวม ดังนั้นควรซื้อหรือเตรียมไว้ล่วงหน้า ดังนั้น ควรใช้ห้องน้ำรวมให้มากที่สุด

สถานที่ที่ฉันอยากไปก่อนตาย! ยาคุชิมะ ต้นซีดาร์โจมอน ในที่สุดฉันก็มาถึง!! น่าเสียดาย อากาศไม่ดีตั้งแต่เช้า ฉันเดินตามเส้นทางรถรางสองชั่วโมง ซึ่งมันธรรมดาเกินไปสำหรับฉันและเหนื่อยมาก และในที่สุดฉันก็มาถึงจุดเริ่มต้นเส้นทาง มีทางขึ้นและลง และพื้นก็ไม่ดี แต่ฉันก็สามารถเดินได้โดยไม่มีปัญหาใดๆ ไกด์ของเราเล่าเรื่องราวต่างๆ ให้เราฟังมากมาย และฉันก็สนุกกับการเดินป่ามาก ฝนทำให้ความรู้สึกเหมือนมีเวทมนตร์มากขึ้น ซึ่งน่าจะเป็นเรื่องดี ทุกสิ่งที่ฉันเห็นนั้นน่าทึ่งมาก!! เป็นวันที่ฉันสามารถจดจ่อกับการเดินได้อย่างเต็มที่ การเดิน 10 ชั่วโมงนั้นเหนื่อยมากจริงๆ แต่ฉันดีใจมากที่ได้มาที่นี่

นี่เป็นครั้งที่สามแล้วที่ฉันได้ไปเยือนต้นซีดาร์โจมงในชีวิต รู้สึกเหมือนปาฏิหาริย์ที่ฉันได้ "สัมผัส" ต้นนี้เมื่อ 20 ปีก่อน สงสัยจังว่าเมื่อ 10 ปีก่อน ต้นนี้บางกว่านี้หรือเปล่านะ? นึกภาพไม่ออกเลย... ※หารูปไม่เจอ🌲 ครั้งนี้ต้องสู้กับอากาศร้อน 30 องศา ทั้งๆ ที่เป็นช่วงปลายเดือนตุลาคมแล้ว ※ฉันยังต้องรับมือกับตะคริวขาจากโรคลมแดดอีกด้วย ฉันไปถึงเป้าหมายแล้ว! ต้นซีดาร์โจมงงดงามจริงๆ!

ปลายเดือนตุลาคม ฉันไปเดินป่ากับอินโด อามิดาสะ สามีภรรยา ในวันที่สามของทริปสามคืนสี่วัน สองวันแรกฝนตกปรอยๆ และถ้าฝนตกเราก็ตัดสินใจกลับหลังจากถึงวิลสัน สตัมป์แล้ว แต่โชคดีที่อากาศดีขึ้น เราจึงตัดสินใจปีนขึ้นไปบนต้นซีดาร์โจมอน การชมพระอาทิตย์ขึ้นระหว่างเดินป่านั้นงดงามตระการตาจริงๆ เราดีใจมากที่ได้เห็นมอสส์ระยิบระยับไปด้วยน้ำค้าง และเห็นลิงยากูซ่าเดินข้ามสะพานไปตลอดทาง ส่วนที่ยากที่สุดคือระยะทางประมาณ 30 นาทีจากทางเข้าเส้นทางโอคาบุไปยังวิลสัน สตัมป์ ซึ่งเส้นทางบนภูเขาสูงชันให้ความรู้สึกเหมือนปีนผา อย่างที่ไกด์นำหน้าบอกไว้ มันทำให้หัวใจเต้นแรงมาก แม้แต่การปีนขึ้นสั้นๆ ก็ทำให้ฉันใจเต้นแรงและหอบ ฉันคลานเข่าคลานขึ้นบันไดลอยฟ้าที่ไม่มีราวจับ ร้องไห้เป็นช่วงๆ มันไม่เหมาะกับคนกลัวความสูง ถุงมือหรือไม้เดินป่าอาจจำเป็น ในที่สุดผมก็ถึงยอดเขาด้วยความเหนื่อยล้าอย่างที่สุด ผมรู้สึกทึ่งกับขนาดอันมหึมาของมัน และเปลือกสีขาวบริสุทธิ์ของมันทำให้มันดูงดงามยิ่งกว่ายาคุสึกิใดๆ ที่ผมเคยเห็นมาก่อน หนังสือที่ผมอ่านในร้านขายของที่ระลึกบรรยายว่ามันเป็นเหมือนนักบุญเก่าแก่ แต่มันก็มีคุณสมบัติที่เรียบง่าย อายุเกือบพันปี เป็นสิ่งมหัศจรรย์ ผมนึกถึงโจมงซุงิตลอดระหว่างนั่งรถบัสกลับจากการปีนเขา และระหว่างที่ออกจากสนามบินเพื่อเดินทางกลับฮอนชู และมันทำให้ผมนึกถึงประสบการณ์ที่น่าจดจำอย่างแท้จริง แปลกดีที่ผมไม่รู้สึกเหนื่อยเลย และถึงแม้สภาพอากาศจะทำให้แทบไม่น่าเชื่อว่าเที่ยวบินขากลับของเราจะออกเดินทาง แต่เราก็กลับมาได้เกือบทันเวลา — บางทีอาจจะต้องขอบคุณพรของโจมงซุงิ เนื่องจากผมไม่ถนัดการปีนเขาเป็นกลุ่ม เราสองคนจึงใช้เวลาปีนเขาอย่างช้าๆ เราเดินกันอย่างมั่นคง แทบไม่ได้พักเลย ออกเดินทางประมาณ 6:40 น. ถึงโจมงซูกิประมาณ 11:30 น. และกลับประมาณ 15:30 น. เล็กน้อย แต่สำหรับมือใหม่อาจจะรู้สึกอุ่นใจกว่าถ้ามีไกด์นำทาง ฉันไม่แน่ใจว่าตัวเองอยู่ตรงไหน พอเห็นไดโอซูกิอยู่หน้าโจมงซูกิ ฉันก็ดีใจจนคิดว่า "เราถึงยอดเขาแล้ว!" (ฮ่าๆ) กลุ่มที่มีไกด์นำทางดูจะสนุกสนานกันดี ลัดเลาะไปตามเส้นทางรถรางแล้วเล่นน้ำในลำธาร ฉันท้องเสีย เช้าวันนั้นท้องเสียเพราะความกังวล แต่ก่อนเริ่มเดินป่าที่อาราคาวะ ฉันดื่มน้ำเปล่าเพียงเล็กน้อย กินอาหารเพียงเล็กน้อย (ข้าวปั้นคนละลูกสำหรับมื้อเช้าและมื้อเที่ยง เยลลี่กรดอะมิโนเล็กน้อยสำหรับของว่างระหว่างทาง และกินกลูโคสกับเยลลี่เผื่อหมดแรง) เลยไม่ต้องใช้ห้องน้ำเคลื่อนที่ ฉันขอแนะนำเส้นทางนี้เลย แม้แต่คนที่ท้องไม่แข็งแรงก็อยากปีนขึ้นไป น้ำในลำธารก็อร่อยมากเช่นกัน

全体を通して楽しめた。 初心者でも大丈夫というのは、ちょっと誇大広告だと思いました。 手すりのない橋、階段がたくさんあります。 写真にあるような階段が、落ちたら大怪我間違いなしの高さに設置されています。 段数も相当なもので、高所恐怖症の人は上れないのではないでしょうか？ しかし、ハイキングコースとしては一般的なため、普段から山を歩いている人は問題ないと思います。あと、若さで押し切るタイプの人も問題ないと思います。 よくわからない、不安、でも行ってみたい人はガイドさんと一緒に行くとことをお勧めします。 ちなみに、私は体力筋力に共に乏しいので、避難小屋で1泊してから翌日下山しました。 年齢的に不安なハイカーさんは、避難小屋泊をお勧めします。運が良ければ朝日に照らされる縄文杉がみれます。 個人的な感想としては、道中のハイキングが本当に楽しかった。次は宮之浦岳！