พิพิธภัณฑ์อนุสรณ์สถานแผ่นดินไหวโคเบะ

เป็นสถานที่เก็บรวบรวมผลจากแผ่นดินไหวใหญ่ที่เกิดขึ้นเมื่อปี 1995 บ้านเมืองได้รับผลกระทบเยอะมาก มีฉายภาพจำลองการเกิดเหตุการณ์ครั้งนั้นด้วย ซึ่งน่ากลัวมากจริงๆ และก็มีโซนให้ความรู้เรื่องภัยพิบัติ การเตรียมตัวรับมือ จัดแสดงเนื้อหาไว้ดีมากๆ แต่อาจจะยากหน่อยเพราะส่วนใหญ่เป็นภาษาญี่ปุ่น มีภาษาอังกฤษบ้าง

เป็นที่ที่บันทึกประวัติศาสตร์แผ่นดินไหวที่ควรจดจำ และควรไปอย่างยิ่ง

ทำได้ดีมาก เด็กๆควรมา ได้ความรู้

1.คุ้มค่าที่จะจ่ายค่าเข้าชม 650 เยน เป็นเวลาประมาณ 2 ชั่วโมง สิ่งอำนวยความสะดวกใหม่หมด ใกล้สถานีรถไฟใต้ดิน และมองเห็นทะเลในบริเวณใกล้เคียง จึงสามารถนั่งเล่นบนสนามหญ้าและปิกนิกได้ 2. ในตอนแรกคุณจะดูเนื้อหาวิดีโอสองรายการ เสียงดังและสมจริงมาก จึงอาจพบว่าน่ากลัวสำหรับเด็กและวัยรุ่น ผู้ใหญ่ที่มีจิตใจอ่อนแอและผู้ใหญ่ที่มีจินตนาการสูง นอกจากนี้ ฉันยังไม่สามารถกลั้นน้ำตาไว้ได้เมื่อได้ยินคำบรรยายการประกาศในแต่ละภาษาและเรื่องราวของผู้ที่เกี่ยวข้องกับอุบัติเหตุครั้งนั้น อย่างไรก็ตามไม่มีปัญหาในการดูเนื้อหาวิดีโอทั้งสองรายการ 3. ฉันอยากจะแสดงความเคารพและขอบคุณอาสาสมัครและเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นจำนวนมากที่ตอบรับด้วยการต้อนรับอย่างอบอุ่นและทำการทดลองต่างๆ และให้คำอธิบายผ่านล่าม แม้จะมีอุปสรรคด้านภาษา 4. ฉันเป็นคนเกาหลีและไม่เคยได้รับการฝึกอบรมการป้องกันภัยพิบัติที่เกี่ยวข้องกับแผ่นดินไหวเลย เมื่อฉันไปเยี่ยมชมศูนย์และเห็นนักเรียนมัธยมต้น 200-300 คนเยี่ยมชมและฝึกซ้อมและฟังด้วยความสนใจ ฉันก็จำได้ว่าสิ่งที่พูดในวิดีโอก่อนหน้านี้คืออะไร “คุณไม่สามารถป้องกันภัยพิบัติทางธรรมชาติได้ แต่คุณสามารถลดความเสียหายที่เกิดขึ้นได้ นั่นคือการป้องกันภัยพิบัติ” 5. เนื่องจากเนื้อหาเขียนขึ้นทั้งภาษาอังกฤษและภาษาเกาหลี นักเรียนที่สามารถอ่านและตีความประโยคภาษาอังกฤษง่ายๆ ได้จึงสามารถทำความเข้าใจศูนย์สังเกตการณ์ทั้งหมดได้โดยไม่มีปัญหา 6. ฉันสามารถสัมผัสถึงความกลัว ความเจ็บปวด และความยากลำบากที่ชาวบ้านในท้องถิ่นได้เผชิญเมื่อ 30 ปีก่อน และฉันได้เรียนรู้ว่าพวกเขาพยายามจะสื่อข้อความอะไร และความสำคัญของการรักเพื่อนบ้าน

ภาพภัยพิบัติธรรมชาติแผ่นดินไหววันที่ 17 มกราคม พ.ศ.2538 แสดงและประมวลผลที่นี่ ขอบเขตของภัยพิบัติเริ่มปรากฏชัด เหตุใดอาคารจึงพังทลาย และมีการดำเนินการใด ๆ เพื่อทำให้อาคารดีขึ้น ขณะนี้แผ่นดินไหวและคลื่นสึนามิกำลังเกิดขึ้นในญี่ปุ่น และถือเป็นส่วนสำคัญของชาวญี่ปุ่น พวกเขาจัดการและช่วยเหลือกันอย่างไร นิทรรศการนี้ค่อนข้างเก่าและบางสิ่งบางอย่างอาจได้รับการแก้ไข แต่เจ้าหน้าที่ทุกคนก็ให้ความสนใจในการถ่ายทอดเนื้อหาให้กับผู้เข้าชมทุกคนมากยิ่งขึ้น นอกจากนี้ยังมีภาษาอังกฤษด้วย