สวนโสระกุเอน

เล็กๆ แต่เป็นสวนญี่ปุ่นที่ดีงาม

สวนสวย เป็นธรรมชาติ ร่มรื่นดีมาก

เพิ่งไปเยือนเมื่อเดือนกรกฎาคมที่ผ่านมา ระหว่างทริปไปโกเบจากโอซาก้า เดินจากสถานีโมโตมาจิไม่ไกลนัก มีค่าเข้าชมเล็กน้อย สวนสวย คุ้มค่าแก่การแวะชม ได้รับการดูแลอย่างดีและจัดสวนสวยงาม มีคนน้อยมาก เดินเล่นได้สบายๆ มีกล่องเล็กๆ ใกล้ๆ ห้องจำหน่ายตั๋ว ซื้ออาหารปลาราคา 100 เยน หยิบซองอาหารปลามาใส่ แล้วสนุกกับการให้อาหารปลาคาร์ป

เป็นสวนญี่ปุ่นที่สวยงามมาก กว้างใหญ่พอที่จะเดินชมได้รอบละประมาณ 30 นาที วันนั้นอากาศร้อน แต่มีลมเย็นๆ พัดผ่านร่มเงาของสวน มีบ่อน้ำ น้ำตก เนินเขา และสนามหญ้า เลยสนุกดีที่ได้เห็นความหลากหลาย

วันที่เข้าชม: 25 พฤศจิกายน 2024 ผมเดินไปทางทิศตะวันตกตามถนนสายหลักที่รู้จักกันในชื่อ Yamate Main Line ลงมาตามถนนแคบๆ ที่เงียบสงบและมีรถราไม่มากนัก ในที่สุดผมก็มาถึงสวนโซราคุเอ็น การออกเสียงชื่อสถานที่นี้ว่า "โซราคุเอ็น" ถูกต้องหรือไม่? (จากการค้นคว้าก่อนหน้านี้ ผมเข้าใจผิดคิดว่าเป็น "ไอราคุเอ็น" แต่ลืมไปเถอะ) ประตูทางเข้านั้นน่าประทับใจมาก หลังจากซื้อตั๋ว ผมก็หยิบแผ่นพับใกล้เคาน์เตอร์ต้อนรับขึ้นมาเปิดดู ดูเหมือนว่าสวนแห่งนี้จะเป็นสวนที่ดูแลอยู่ในบ้านพักหลักของญาติของอดีตนายกเทศมนตรีเมืองโกเบ บางทีชื่อโซราคุเอ็นอาจมาจากวลี "วาเอตสึ โซราคุ" (เพื่อชื่นชมยินดีและมีความสุขร่วมกัน) (จากหนังสือแห่งการเปลี่ยนแปลง) ในสมัยที่สวนแห่งนี้ตกเป็นของเมืองโกเบ สิ่งแรกที่ผมเห็นคือสวนปรง ไม่ค่อยได้เห็นต้นไม้ชนิดนี้ขึ้นเด่นเป็นสง่านัก แต่สวนที่นี่งดงามมาก ว่ากันว่าคอกม้าที่อยู่เบื้องหน้ามีอายุกว่า 300 ปี แต่ข้อมูลนั้นไม่จำเป็นเลย เพราะสวนแห่งนี้ได้รับการอนุรักษ์ไว้เป็นอย่างดี ถัดมาคือคอกม้าโอโนเดระเดิม ซึ่งเป็นมรดกทางวัฒนธรรมที่สำคัญ ทำจากอิฐ ตรงกันข้ามกับคำกล่าวที่ว่า "สั่งสอนให้ม้าฟัง" ความใส่ใจอย่างถี่ถ้วนของเจ้าของเดิมในการสร้างโครงสร้างอันวิจิตรงดงามสำหรับม้าของเขานั้นเห็นได้ชัด ถัดไปคือบ้านฮัสซัม ซึ่งเป็นมรดกทางวัฒนธรรมที่สำคัญเช่นกัน อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าบ้านหลังนี้จะถูกย้ายมาแยกต่างหากจากคอกม้าที่อยู่ติดกัน เป็นบ้านของฮัสซัม พ่อค้าชาวอังกฤษ สร้างขึ้นใน "ย่านบ้านชาวต่างชาติ" ของคิตาโนะโช ผมชื่นชมมันจากนอกรั้ว อยากจุดตะเกียงแก๊สแล้วเข้าไปข้างในจัง แต่ดูท่าจะเสี่ยงไปหน่อย บางทีปล่องไฟที่พังลงมาในเหตุการณ์แผ่นดินไหวครั้งใหญ่ฮันชิน-อาวาจิ อาจเป็นสัญญาณว่าผมเข้าไปใกล้ไม่ได้แล้วก็ได้ มีม้านั่งสองตัวอยู่ใกล้บ้านฮัสซัม ฉันเดินมานานแล้วและอยากจะนั่งลง แต่เก้าอี้เหล่านั้นถูกกลุ่มผู้หญิงกลุ่มหนึ่งที่กำลังทัศนศึกษาใช้ไปแล้ว ฉันสงสัยว่าจะมีที่อื่นให้นั่งข้างหน้าอีกไหม... ความกังวลของฉันหายไปอย่างรวดเร็ว ทันทีที่ฉันเข้าไปในสวนญี่ปุ่น ฉันก็เจอเก้าอี้ตัวใหญ่หลายตัว ฉันนั่งลงบนตัวหนึ่งแล้วพักผ่อน จากนั้นฉันก็ตระหนักได้ว่าจากตรงนี้ฉันยังมองเห็นใบเมเปิลเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้มอีกด้วย ฟังเสียงกระซิบของผู้มาเยือน เสียงใบไม้เสียดสี และเสียงกระทบกันของไม้ไผ่ที่ใช้ไล่กวาง... ฟังเสียงเหล่านี้และมองดูใบไม้เปลี่ยนสีและบ่อน้ำที่อยู่ไกลออกไป เป็นไปไม่ได้เลยที่จะไม่หลับ ...15 นาทีต่อมา เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วและฉันก็เดินต่อไป ข้างหน้ายังคงเดินต่อไปตามเส้นทางที่คดเคี้ยว มีทางเดินหิน อุโมงค์ และบันไดหิน และทิวทัศน์ก็เปลี่ยนไปตามนั้น นอกจากนี้ยังมีโรงเก็บเรือ (ลึกลับ?) และน้ำตกเล็กๆ ด้วย ฉันเริ่มเดินต่อไปเรื่อยๆ หลังจากวนรอบโซราคุเอ็นไปประมาณสองรอบแล้ว ฉันก็ออกเดินทางขึ้นเหนือ มุ่งหน้าสู่ย่านคิตาโนะ ชาวต่างชาติ