Ryusenji Temple

ตามตำนานเล่าว่าเอ็นนินเป็นผู้ก่อตั้งวัด แต่เนื่องจากเอ็นนินวัย 15 ปีไม่มีทางสร้างวัดได้ เรื่องราวนี้จึงถูกแต่งขึ้นในภายหลัง โดยใช้นามสกุลเอ็นนิน เป็นเรื่องน่ายินดีที่ได้เห็นการปลูกมันเทศในพื้นที่ค่อนข้างใหญ่ภายในบริเวณวัด ส่วนหนึ่งเป็นเพราะหลุมฝังศพของอาโอกิ โคะนโยะ หรือที่รู้จักกันในนาม "ศาสตราจารย์มันเทศ" ตั้งอยู่ที่นี่ ฟาร์มขนาดใหญ่เช่นนี้น่าจะให้ผลผลิตพอเหมาะ แต่มันเทศจะเป็นอย่างไร? พวกเขาควรตั้งชื่อมันฝรั่งว่า "มันฝรั่งราคุเซนจิ" ตามชื่อวัดที่เกี่ยวข้องกับศาสตราจารย์คันโช และขายให้กับผู้ศรัทธาเพื่อเป็นทั้งอาหารและการเพาะปลูก อีกสิ่งหนึ่งที่ฉันประทับใจเกี่ยวกับราคุเซนจิคืออาคารวัดและศาลเจ้าของเทพเจ้าต่างๆ ภายในบริเวณวัดได้รับการดูแลอย่างดี แม้แต่วัดเล็กๆ ก็ยังประดับประดาด้วยดอกไม้สด สำหรับวัดขนาดใหญ่เช่นนี้ มีวัดมากมายเหลือเกินที่ยังไม่สามารถทำสิ่งพื้นฐานนี้ได้ ฉันมักจะพูดเสมอว่าถ้าทำไม่ได้ก็อย่าไปประดิษฐาน วัดราคุเซนจิเป็นวัดแห่งการภาวนา ดังนั้นจึงสำคัญอย่างยิ่งที่ทุกซอกทุกมุมจะต้องได้รับการดูแลและทำความสะอาดอย่างพิถีพิถัน ช่วงนี้ฉันไปวัดเทนไดมาหลายแห่ง แต่ก็ยังรู้สึกว่าเทนไดเข้าใจยากอยู่ หลักคำสอนของนิกายชินงอน โดยเฉพาะพระสูตรสิบเล่มของคุไคนั้นค่อนข้างเข้าใจยาก แต่ก็มีความสอดคล้องกัน จึงไม่เป็นไร อย่างไรก็ตาม นับตั้งแต่เดงเกียวไดชิ นิกายเทนไดในญี่ปุ่นได้นำพุทธศาสนานิกายสุขาวดีและพุทธศาสนานิกายอีโซเทอริกเข้ามาเป็นรากฐาน คือพระสูตรดอกบัว มีพระสูตรมากมายที่เป็นรากฐานของวัด และถูกสร้างขึ้นโดยการผสมผสานองค์ประกอบต่างๆ ที่ไม่สามารถนำมารวมกันได้ เข้าด้วยกันจนเกิดเป็นองค์รวมที่กลมกลืนกัน ซึ่งเป็นเรื่องยาก ด้วยความรู้ที่จำกัดของฉัน เวลาไปวัดเทนได ฉันมักจะเกาหัวเกาหัวอยู่บ่อยๆ เหมือนมีงานบ้านต้องทำอีกเพียบ แถมยังวุ่นวายอีกต่างหาก ภาคผนวก อย่างที่หลายคนบอกไป คนที่ทำแบบฝึกหัดวิทยุตอนเช้ากระจายไปทั่วบริเวณวัด สร้างความรำคาญเมื่อผู้มาสักการะเข้ามาใกล้อาคารวัด ทำตัวเหมือนเป็นเจ้าของสถานที่ ไม่ได้หลบเลี่ยง คุณสามารถทำแบบฝึกหัดวิทยุที่บ้านได้ ที่นี่เป็นที่เดียวที่คุณสามารถเยี่ยมชมอาคารวัดที่วัดเมงุโระ ฟุโด ทาคิเซนจิ บริเวณวัดเป็นพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ ผู้มาสักการะต้องมาก่อน ไม่ใช่สถานที่สำหรับทำแบบฝึกหัดวิทยุ ปัญหาใหญ่คือคนที่ไม่เข้าใจหลักการนี้มารวมตัวกันที่นี่ การเปิดพื้นที่วัดเป็นเรื่องปกติ แต่ถ้าผู้มาสักการะประพฤติตนตามสบายโดยไม่มีกฎเกณฑ์ใดๆ ทางวัดก็ควรมีกฎระเบียบรองรับ

วัดเมกุโระ ฟุโดซง หรือชื่ออย่างเป็นทางการคือ ไทเอซัง โกโคคุอิน ริวเซนจิ เป็นวัดในนิกายเท็นได ซึ่งเชื่อกันว่าก่อตั้งขึ้นในช่วงต้นยุคเฮอัน พระพุทธรูปสำคัญที่บูชาคือรูปปั้นพระอคาลา ทำให้เป็นหนึ่งในสามวัดฟุโดที่ยิ่งใหญ่ของญี่ปุ่น รองจากวัดคิฮาระ ฟุโดซง (มิซูฮิกิ ฟุโด) แห่งคุมาโมโตะ และวัดนาริตะ ฟุโดซง แห่งชิบะ นอกจากการบูชาแล้ว วัดแห่งนี้ยังเป็นที่รู้จักในฐานะแหล่งท่องเที่ยวที่มีสถานที่ท่องเที่ยวมากมาย อาทิ สุสานของอาโอกิ โคนิโย นักปราชญ์ชาวดัตช์ในช่วงกลางยุคเอโดะ ซึ่งได้รับการยกย่องให้เป็นมรดกทางวัฒนธรรมของชาติ ไอเซ็น เมียวโอ เทพเจ้าแห่งการจับคู่ และเทศกาลที่จัดขึ้นในวันที่ 28 ของทุกเดือน สรรพคุณหลักของวัดเมกุโระ ฟุโดซง คือ การปกป้องคุ้มครองจากสิ่งชั่วร้ายและการจับคู่ ทำให้ที่นี่เป็นแหล่งพลังอันเลื่องชื่อ นอกจากนี้ยังมีสรรพคุณอื่นๆ อีกมากมาย เช่น โชคลาภทางธุรกิจ ความสำเร็จในการสอบ ความปลอดภัยในครัวเรือน และสุขภาพที่ดี ผู้ที่ต้องการเสริมโชคลาภทางการเงิน ควรล้างเหรียญในน้ำพุคินเมภายในวัด ส่วนผู้ที่ต้องการเสริมโชคลาภด้านความรัก ควรไปสักการะไอเซ็นเมียวโอภายในวัด ว่ากันว่าพลังทางจิตวิญญาณของเมกุโระ ฟุโดซอน จะสัมฤทธิ์ผลได้อย่างเต็มที่ก็ต่อเมื่อเข้าถึงด้วยความคิดที่ถูกต้อง

วัดริวเซ็นจิ (เมงุโระ ฟุโดซง) เป็นวัดในนิกายเท็นได ตั้งอยู่ในเขตเมงุโระ โตเกียว และเป็นที่รู้จักในฐานะศาลเจ้าฟุโดที่เก่าแก่ที่สุดในภูมิภาคคันโต ก่อตั้งโดยเอ็นนิน ผู้ก่อตั้งนิกายเท็นได ในปี ค.ศ. 808 และถูกเรียกว่า "เมงุโระ ฟุโดซง" เนื่องจากมีพระอาคาลาเป็นประดิษฐานองค์ประธาน ในสมัยเอโดะ วัดแห่งนี้ได้รับการยกย่องให้เป็นหนึ่งในห้าวัดเอโดะฟุโด และหนึ่งในสามวัดฟุโดที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเอโดะ และเป็นที่เคารพสักการะของผู้คนมากมาย ก่อนหน้านี้ ฉันได้ไปเยี่ยมชมวัดฟุโด 36 แห่งในภูมิภาคคันโต โดยเยี่ยมชมทั้งหมดนอกโตเกียวและบางส่วนภายในเมือง แต่ในที่สุดก็มาถึงเมงุโระฟุโด เนื่องจากไม่มีที่จอดรถภายในวัด ฉันจึงใช้ที่จอดรถแบบหยอดเหรียญ ทัศนียภาพโดยรอบให้ความรู้สึกเหมือนไม่ได้อยู่โตเกียวเลย และบรรยากาศก็สวยงามแม้กระทั่งก่อนที่จะผ่านประตูภูเขา พอเข้าไปในบริเวณ สิ่งที่สะดุดตาฉันคือสุนัขสิงโต สุนัขญี่ปุ่นเหรอ? แปลกดีเหมือนกันนะ น้ำตกด็อกโกะ ฉันเดินขึ้นบันไดที่เขียนว่าโอโตโกะซากะ แล้วก็ไปสักการะที่วิหารหลัก มีรูปปั้นไดนิจิอยู่บนป้ายข้อมูล ด้านหลังวิหารหลัก โอ้โห! ที่นี่น่าทึ่งมาก มีสี่กษัตริย์คุ้มครองทุกทิศทุกทาง และรูปปั้นไดนิจิอยู่ตรงกลาง บรรยากาศต่างออกไปโดยสิ้นเชิง ฉันชอบวัดโบราณมาก ครั้งนี้เลยได้มาเที่ยวอย่างสนุกสนาน

เยี่ยมชมในช่วงบ่ายของวันที่ 6 กรกฎาคม 2025 วัดที่ตั้งอยู่ทางตะวันตกของสถานีเมกุโระ วันนั้นผมขี่จักรยานไปที่นั่นด้วยกัน ผ่านประตูนิโอมอนขนาดใหญ่ ปีนบันไดหินยาว และเยี่ยมชมวิหารหลัก จากนั้น เมื่อลงเนินอนนาซากะ จะเห็นน้ำพุเล็กๆ ไหลออกมาจากปากน้ำชาจิ และที่น้ำตกดกโกะ ก็มีน้ำพุไหลแรงไหลออกมาเช่นกัน นอกจากนี้ ด้านหน้าประตูนิโอมอนยังมีซัมปุคุโด วิหารในบ่อน้ำ ซึ่งผมเคยไปเยี่ยมชม ที่นี่มีอ่างสำหรับล้างเหรียญ แต่หินมีคราบเหลือง และอย่างที่คาดไว้ เมื่อผมเอาน้ำเข้าปาก กลิ่นสนิมเหล็กก็แรงมาก

แม้ในวันที่ไม่อาจเอ่ยคำอธิษฐานออกมาเป็นคำพูดได้ สถานที่แห่งนี้ก็พร้อมจะรับฟัง เมกุโระ ฟุโดซง หรือที่รู้จักกันอย่างเป็นทางการว่า "วัดไทเอะซัง ริวเซนจิ" ขณะที่คุณเดินขึ้นบันไดหินสูงชัน คุณจะถูกโอบล้อมด้วยความเงียบสงบ จนแทบไม่น่าเชื่อว่าคุณกำลังอยู่ในใจกลางเมือง แสงเทียน เสียงจากอ่างน้ำ และกลิ่นธูปหอมชวนให้หวนรำลึกถึงอดีต ไม่ใช่ว่าวันนั้นฉันไม่มีคำอธิษฐาน แต่ฉันกลับรู้สึกลังเลที่จะเอ่ยคำอธิษฐานเหล่านั้นออกมา ถึงกระนั้น เมื่อฉันยืนอยู่หน้าวิหารหลัก ฉันรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างในใจลึกๆ กำลังถูกแก้ไข ฉันนั่งลงบนม้านั่งในบริเวณวัด มองขึ้นไปบนท้องฟ้า ซึ่งสูงกว่าที่คาดไว้ และ ฉันคิดในใจอย่างเงียบๆ ว่า "ฉันดีใจที่ได้มาที่นี่วันนี้" สำหรับผู้ที่ต้องการหลีกหนีความวุ่นวายริมแม่น้ำเมกุโระ ความเงียบสงบของร้านฟุโดซอนแห่งนี้เหมาะอย่างยิ่ง แมวที่ฉันเห็นบนทางลาดระหว่างทางกลับบ้าน ไดฟุกุถั่วที่ทางเข้าวัด และ "ลมหายใจ" ในหัวใจ ฉันจะกลับมาอีกแน่นอน ไม่ว่าจะขอพรหรือไม่ก็ตาม