วัดโชเมียวจิ

Shomyoji Temple วัดโบราณยุค Kamakura กับสะพานแดงและบ่อน้ำที่มีเต่าและปลาคาร์พ มีสัญลักษณ์ของตระกูล Hojo ที่เคยปกครองย่านนี้สมัย Sengoku jidai

วัดโชเมียวจิเป็นวัดของนิกายชินงอน ริตสึ ก่อตั้งโดยซาเนโทกิ โฮโจในสมัยคามาคุระ และเป็นที่รู้จักในฐานะวัดประจำตระกูลของตระกูลคานาซาว่า โฮโจ ภายในบริเวณวัดโชเมียวจิ มีสวนเพียวแลนด์แผ่ขยายออกไป โดยมีโซริบาชิและสะพานแบนวางอยู่รอบสระน้ำอาจิไกเกะ สวนแห่งนี้ได้รับการออกแบบโดยคำนึงถึงภาพลักษณ์ของดินแดนบริสุทธิ์ และคุณสามารถเพลิดเพลินกับทิวทัศน์ที่สวยงามของแต่ละฤดูกาลได้ วัดโชเมียวจิยังมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับคานาซาว่า บุงโกะ ซึ่งเป็นสถานที่จัดเก็บหนังสืออันมีค่าที่ซาเนโทกิ โฮโจรวบรวมไว้ที่นั่น ปัจจุบัน คานาซาว่า บุนโกะได้รับการฟื้นฟูเป็นคานาซาว่า บุนโกะประจำจังหวัดคานางาวะ และเปิดดำเนินการเป็นพิพิธภัณฑ์และห้องสมุดที่เกี่ยวข้องกับวัฒนธรรมยุคกลาง รูปภาพหลักของวัดโชเมียวจิคือพระโพธิสัตว์พระศรีอริยเมตไตรย ซึ่งได้รับการกำหนดให้เป็นทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่สำคัญของประเทศ นอกจากนี้ บริเวณนี้ยังเต็มไปด้วยอาคารเก่าแก่ เช่น อากะมง นิโอมง และคอนโดะ ทำให้ผู้มาเยือนได้สัมผัสถึงประวัติศาสตร์ มีเสน่ห์ไม่ว่าคุณจะมาเยี่ยมชมในฤดูกาลใดก็ตาม แต่แนะนำเป็นพิเศษในช่วงฤดูดอกซากุระบานในฤดูใบไม้ผลิและใบไม้เปลี่ยนสีในฤดูใบไม้ร่วง

การเยี่ยมชมครั้งนี้จะมีขึ้นในวันที่ 20 สิงหาคม 2024 เมื่อคุณผ่านประตูสีแดงชาด ถนนทางเข้าจะทอดยาวเข้าสู่ย่านที่อยู่อาศัย มันน่าทึ่งมาก... ในช่วงฤดูดอกซากุระบาน ที่นี่จะมีต้นซากุระเรียงรายเป็นทิวแถว ที่สุดถนนจะมีประตูนิโอมงขนาดใหญ่ รูปปั้นนิโอะที่ประดับทั้งสองด้านมีความสูง 4 เมตร ตัวละคร One Piece หรืออะไรสักอย่าง? นอกจากนี้ ยังมีประตูที่กำหนดให้เป็นทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่จับต้องได้จากเมืองที่ด้านข้างของทางเข้า ภายในบริเวณมีโถงหลัก ชาคาโดะ และหอระฆัง และยังมีโครงสร้างที่มีลักษณะคล้ายศาลเจ้าอีกด้วย หลังจากสมัยเอโดะ สิ่งต่างๆ ก็เริ่มเสื่อมโทรมลง (เจดีย์สามชั้นไม่อยู่ที่นั่นอีกต่อไป แต่มีเครื่องหมายอยู่ในตำแหน่งที่ครั้งหนึ่งเคยตั้งตระหง่าน) และดูเหมือนว่าได้รับการคุ้มครองในฐานะโบราณสถานที่กำหนดระดับชาติ สวนนี้เรียกว่าสวนโจโดะ และมีเกาะเล็กๆ ในสระน้ำกลางขนาดใหญ่ แต่ละเกาะเชื่อมต่อกันด้วยไทโคบาชิ (โซริบาชิ) และสะพานแบน (ฮิราบาชิ) กล่าวกันว่าสะพานทั้งสองแห่งได้รับการบูรณะประมาณปี 1985 ตามภาพของวัดโชเมียวจิ ซึ่งเป็นทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่สำคัญ สะพานฮิราฮาชิมีความยาว 17 ม. และโซริฮาชิมีความยาว 18 ม. แต่มันเป็นโค้งที่ยอดเยี่ยมจริงๆ เป็นหนึ่งในจุดชมวิวที่เป็นตัวแทนของเขตคานาซาว่า อย่างไรก็ตาม วัดแห่งนี้ว่ากันว่าเป็นวัดประจำตระกูลของตระกูลคานาซาว่า โฮโจ

ใบไม้เปลี่ยนสี 🍁 บานสะพรั่ง และต้นแปะก๊วยก็สวยงามเป็นพิเศษ เนื่องจากเป็นวันธรรมดา ฉันจึงสามารถเดินเล่นสบายๆ ได้ เป็นสถานที่ที่เพื่อนบ้านมาได้อย่างอิสระและเป็นวัดเก่าแก่ มีความบังเอิญที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น บริเวณที่มีขนาดกะทัดรัด มีสระน้ำและสะพานกลองสีแดงอยู่ใกล้ศูนย์กลาง ทำให้เป็นสถานที่ที่งดงาม ดูเหมือนว่าจะเป็นสถานที่ถ่ายรูปสำหรับคู่บ่าวสาวด้วย ดีที่ไม่พลุกพล่าน

สวนสไตล์โจโดะได้รับการบูรณะเมื่อประมาณ 40 ปีที่แล้วตามภาพวาดและการขุดค้นเก่าๆ และเป็นเครื่องเตือนใจถึงความเจริญรุ่งเรืองของตระกูลโฮโจแห่งคานาซาว่า พื้นที่รอบๆ ทางเข้าศาลเจ้าได้เปลี่ยนเป็นที่ดินที่อยู่อาศัย และขนาดของพื้นที่วัดก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป แต่เนินเขาด้านหลังห้องโถงใหญ่ถูกกำหนดให้เป็นสถานที่ประวัติศาสตร์แห่งชาติ ดังนั้นจึงยังคงรักษาสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติที่อุดมสมบูรณ์สำหรับวัดในเมือง นอกจากนี้ยังมีหลุมศพของผู้ก่อตั้งทั้งสามรุ่น ได้แก่ จิซึโทกิ เคนโทกิ และซาดาอากิ นอกจากนี้ยังเป็นที่ตั้งของสมบัติประจำชาติและทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่สำคัญมากมาย ซึ่งบางส่วนสามารถชมได้ที่คานาซาวะบุงโกะที่อยู่ติดกัน มีพระพุทธรูปเพียงไม่กี่องค์ในญี่ปุ่นที่ทราบว่าสร้างขึ้นโดย Unkei แต่คุณสามารถดูได้ที่นี่ รูปปั้นหลักซึ่งเป็นรูปปั้นยืนของพระโพธิสัตว์พระศรีอริยเมตไตรย (ทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่สำคัญ) เป็นผลงานอันงดงามจากสมัยคามาคุระ แต่ไม่ได้เปิดให้บุคคลทั่วไปเข้าชม จึงมีแบบจำลองที่ประดิษฐานอยู่ในคานาซาว่า บุงโกะ ฉันเคยเห็นมันในงานนิทรรศการสาธารณะพิเศษและเป็นพระพุทธรูปที่สง่างามและสวยงาม